Nasaan ka, Pag-ibig?

Ang pag-ibig kumakatok

Minsan pa'y nangangahas pumasok
Dumadating ng hindi inaasahan
Umaalis ng biglaan
Bumabalik naman kung minsan
Isang tiyak na damdamin
Ngunit walang kasiguraduhan
Kung hanggang kailan magtatagal

Kapag iyong naramdaman
Labis ang kaligayahang madarama
Mga ngiti sa labi'y hindi mapapawi

Sa diwa laging namumutawi
Ngunit kapag ito'y mawala na
Isang bahagi ng buhay mo'y tila guguho
Masisilo sa kalumbayan at kawalan

Dagling maliligaw sa landas ng kasawian

Kung kaya't ang pag-ibig marapat lang na ingatan

Tulad ng rosas sa isang hardin na hindi dapat pabayaan 

Diligin ng pang-unawa at ibayong pagkalinga

Marami mang iba sa paligid ay huwag pansinin

At higit pang magmamahal ng lubos
Sa kabila man ng ilang tinik na nasa tangkay
Buong tatanggapin at yayakapin ng walang pag-aalinlangan

Maninindigan sa bawat pangakong binibitawan

Makukuntento sa sinumpaang pagmamahalan

Anuman ang mangyari'y hindi dapat mang-iiwan

Hindi ipagpapalit kanino pa man

Yaon ang dakilang pag-ibig

Isang tapat na damdamin
Subalit bakit nga kaya...

Mahirap ng makamtan.